WIKIPEDYCZNA SZAJKA

GRAJĄ:

• IZBA OSTATECZNA,
• BYŁA ŻONA W ŻAŁOBIE,
• MECENAS LUDZKI,
• RZECZNIK WIKIPEDII,
• PROKURATOR Z URZĘDU,
• VOX POPULI.

IZBA OSTATECZNA:

/wpada do sali jak znarkotyzowany ptaszek  i przysiada na krawędzi izdebnego stołu./

Sic! Sic! Sic!

MECENAS LUDZKI:

Wesoło dziś Izbie Ostatecznej, radośnie. Co się przydarzyło? Śliczne uzasadnienie wyroku mamy albo inna wesoło umotywowana sprawa się toczy?

IZBA OSTATECZNA:

Bynajmniej. Po prostu idzie wiosna!

PROKURATOR Z URZĘDU:

Przygotowaliśmy dziś tragiczną  sprawę sponiewieranej obywatelki, dodatkowo wdowy. Streścić?

BYŁA ŻONA W ŻAŁOBIE:

/wpada w słowo i uniesienie./

Ja to zrobię! Ja to zrobię najlepiej! Mam zaczynać?

IZBA OSTATECZNA:

Sądowi wszystko wolno, więc nie będziemy się ceregielić z procedurami. Mówcie.

MECENAS LUDZKI:

Lepiej brzmi „certolić”.

IZBA OSTATECZNA:

Zgoda! Nie będziemy się certolić z procedurami… Mówcie, kobieto, ulżyjcie sobie.

BYŁA ŻONA W ŻAŁOBIE:

Mój umarły mąż był szlachetnym i wspaniałym człowiekiem…

RZECZNIK WIKIPEDII:

Uzupełnię… Odszedł  27 grudnia 2013 roku o godzinie 18.47 w szpitalu w Łomży. Sekcja anatomopatologiczna stwierdziła pobożenarodzeniowy zawał  jelit.

BYŁA ŻONA W ŻAŁOBIE:

Teraz ja! Mąż stale coś krzewił i pielęgnował. W przeszłości krzewił w ramach licznych państwowych organizacji, ostatnio bijał sam z siebie,  czyli z wolnej ręki. Był kawalerem wszystkich dostępnych odznaczeń i świadczeń. Mimo to umarł.

IZBA OSTATECZNA:

Niech spoczywa w pokoju…

BYŁA ŻONA W ŻAŁOBIE:

Nie musi! Nieboszczyk był ateistą i często mawiał, że po śmierci będzie gryzł ziemię – oby mu była lekką. Umarł i godnie go zakopali. Wtedy przyplątała się ta szajka…

RZECZNIK WIKIPEDII:

Najsurowiej sobie wypraszam pomówienia wobec Wikipedii. Ona jest szlachetna i uczciwa. I nie łączy się w szajki!

PROKURATOR Z URZĘDU:

Niestety, fakty przemawiają inaczej.

BYŁA ŻONA W ŻAŁOBIE:

Więc wam powiem! – Przyszli do mnie już tydzień po zgonie i wydawali się bardzo grzeczni, więc poczęstowałam ich herbatą, wtedy oni mi mówią: „Chce pani, żeby mąż żył wiecznie?” –  Oczywiście, nie chciałam, umarł przecież zupełnie! Mi wytłumaczyli, że to przenośnia, że oni go uwiecznią na wiele wieków w jakiejś Wikipedii. Zadzwoniłam do siostry, powiedziała, że to taka książka telefoniczna dla odeszłych, więc im zapłaciłam. Dużo! Poprosiłam, żeby się skupili na pasjach nieboszczyka. Obiecali zadbać o piękny wizerunek i inne.

IZBA OSTATECZNA:

Czyli ludzie ci pobrali pieniądze  i nie wywiązali się ze zobowiązania. Przykre.

BYŁA ŻONA W ŻAŁOBIE:

Gdzie tam – nie wywiązali… Wywiązali się nawet za dobrze! Tak ślicznie nieboszczyka opisali w Wikipedii, że koledzy ze służb płakali, kiedy czytali.

IZBA OSTATECZNA:

Nie cieszy się obywatelka z pośmiertnego sukcesu małżonka?!

BYŁA ŻONA W ŻAŁOBIE:

Cieszyłam się. Wszyscy się cieszyli!

MECENAS LUDZKI:

Są dowody, że na tym etapie panowie od elektronicznej encyklopedii wywiązali się ze zlecenia dobrze i życiowe dokonania nieboszczyka przedstawili należycie i bogato.

BYŁA ŻONA W ŻAŁOBIE:

Mi się rozchodzi o potem! O teraźniejsze napady kochania prawdy. Raz wzięli, ich prawo! Ale  oni się nawracają. Czasem przychodzą co tydzień, co dwa… I grożą! Grożą, że  tak spaprają nieboszczykowi życiorys w Wikipedii, że będę się wstydziła wyjść na ulicę.

IZBA OSTATECZNA:

Czyli szantażują?!

BYŁA ŻONA W ŻAŁOBIE:

Gdzieżby! Wcale nie! Oni mówią, że to się bierze z umiłowania prawdy. Że ich gnębi świeckie sumienie. Na szczęście, kiedy dam pieniądze, to im umiłowanie prawdy na kilka miesięcy mija.

 

IZBA OSTATECZNA:

Zatem mamy do czynienia ze zwykłą przedsiębiorczością historyczną. – Sąd oddala skargę.

VOX POPULI:

Kim naprawdę był pan ów,

to jest problem dla durniów.

Wikipedii gładki lukier

wnet pokryje grzeszki trupie.