ZGRYZOTA Z GŁOWAMI

GRAJĄ:

• IZBA OSTATECZNA,
• KOBIETA O 3-CH GŁOWACH,
• RADCA PRAWNY WYDAWNICTWA,
• PROKURATORIA KULTURALNA,
• CHÓR WYZWOLONYCH OD PĘT.

IZBA OSTATECZNA:

/sadowiąc się wygodnie./

No, to posądzimy sobie troszkę… Z protokołów wynika, że oskarżona ma być obywatelka z trzema głowami. Ja jej tu nie widzę!

KOBIETA O 3-CH GŁOWACH:

/wstając z ławki oskarżonych./

Jestem, jestem!

IZBA OSTATECZNA:

/wyraźnie zawiedziona./

Ale jakoś niepełna, dostrzegam tylko jedną głowę.

KOBIETA O 3-CH GŁOWACH:

Właśnie tutaj jest pogrzebane moje nieszczęście.

IZBA OSTATECZNA:

Czyli co gdzie leży, proszę pani?

PROKURATORIA KULTURALNA:

Leżą głowy!

RADCA PRAWNY WYDAWNICTWA:

Mówiąc precyzyjniej, brak głów.

IZBA OSTATECZNA:

Może strony zaczną się wypowiadać w sposób zrozumiały, bo inaczej z orzecznictwem daleko nie zajedziemy. Rozumiem, że oskarżona utraciła jakieś głowy. – Co w tym jest złego?

PROKURATORIA KULTURALNA:

 Nic, samo w sobie, nic! Ale uprzednio zawarła z wydawnictwem „Literatura dla ambitnych” umowę i pobrała ogromną zaliczkę.

RADCA PRAWNY WYDAWNICTWA:

Uzupełniając zagadnienie – ona miała napisać wspomnienia  „Moje życie płciowe w trójnasób” i nasze wydawnictwo dostarczyło jej wielomilionowy zadatek.

IZBA OSTATECZNA:

/nieco zdziwiona./

W złotych polskich?

RADCA PRAWNY WYDAWNICTWA:

Nasze wydawnictwo jest międzynarodowe, więc płacimy tantiemy w walucie szwajcarskiej.

NAJWYŻSZY TRYBUNAŁ:

Dużo! I co się dalej podziało?

KOBIETA O 3-CH GŁOWACH:

Mnie się od dziecka pieniądze nie trzymają, mi wyszły…

IZBA OSTATECZNA:

To wolny kraj i nikt wam nie będzie zaglądał do kieszeni. – Pytam, co dalej z książką?

KOBIETA O 3-CH GŁOWACH:

Napisałam i oddałam. Na ekstra oni dostali opinię eksperta, że książka bywa  dobra. Ale wcale tego nie chcą!

RADCA PRAWNY WYDAWNICTWA:

To żarty!  I nie pomieści się w żadnej głowie! Ta kobieta zachowała się lekkomyślnie wobec swojego ciała, a teraz twierdzi, że wypełniła warunki umowy. Jednogłowych mamy na pęczki! Wypocin jednogłowej baby nikt nie kupi!

IZBA OSTATECZNA:

Zatem zapytam oskarżonej pro publico bono – co się stało z waszymi dwiema głowami?

KOBIETA O 3-CH GŁOWACH:

Jedną utraciłam omyłkowo w wypadku szosowym, a z drugą jeszcze poszło gorzej…

IZBA OSTATECZNA:

Gorzej?!

KOBIETA O 3-CH GŁOWACH:

W sensie społecznym. Cały pociąg znienacka spadł z mostu i jak się wybudziłam, to miałam tylko jedną.

PROKURATORIA KULTURALNA:

Musimy teraz uprzystępnić Najwyższemu Trybunałowi, że poszkodowane wydawnictwo liczyło na  wybitny wkład wzmiankowanego dzieła do skarbnicy kultury, a zatem nie żałowało funduszy na promocję, zorganizowano liczne ewenty i różne inne takie, nakręcono dwa filmy, nawet mieliśmy przez miesiąc gorącą linię z trzema głowami naraz. Poszło na marne… Straty – niepowetowane!

IZBA OSTATECZNA:

Czyli sumując  – bez głów nie ma umowy, ale kasy też nie ma?

RADCA PRAWNY WYDAWNICTWA:

Mniej więcej.

IZBA OSTATECZNA:

/uroczyście./

My teraz wydamy wyrok salomonowy.

WSZYSCY:

Słuchajcie, słuchajcie!

IZBA OSTATECZNA:

Oskarżonej należy odciąć kolejną głowę.

RADCA PRAWNY WYDAWNICTWA:

/na boku, zacierając dłonie./

Nieco słabsze, ale też niezłe. – Damy książce tytuł „Seks zupełnie bez głowy”.

IZBA OSTATECZNA:

Wyrok ogłoszony i uprawomocniony. – Wykonać!

 

 

CHÓR WYZWOLONYCH OD PĘT:

Czar i szarm stolcowej kiszki,

bezpruderyjne wyznania mniszki,

gerontofilii pomarszczone zakamarki,

spowiedź emerytowanej nimfomanki,

uroki zniewalania przez osła,

koprofagii apetyczność prosta,

transgenicznego sromu czary,

kiedy z sadomasochomikiem się bierzesz za bary,

oraz wyobracanie własnej matki,

to najlepsze dziś na sztukę zadatki.