GŁUPIEMU BIADA!

Na skraj Bezpiecznego Lasu wylegli jacyś goście. Plemiona.

Niby mili, niby grzeczni, ale okrutnie głodni i przerażająco wyrachowani. Jakby pasożytniczy.

Szli sobie przez Bezpieczny Las…

…szli sobie i zbierali – co popadnie: stonogi, wijce, wieloszczety, żuki, szczypawki, trawki, grzybki, dżdżownice, mrówki, mchy, porosty – nawet zwisające z gałęzi kleszcze – przeszli – i pozostawała pustynia!

W Bezpiecznym Lesie nie mieszkała już wtedy gruba zwierzyna, ale jej popłuczki: wilk po totalnej ekstrakcji zębów,  lis albinos, karp schizofrenik, łasica z wodogłowiem, sowa z obustronną kataraktą, kulawy padalec, niedźwiedź z Alzheimerem, sparaliżowany bóbr, kukułki z rozrusznikami, sarenka po lobotomii… no, jednym słowem, szeroko rozumiane wybrakowanie.

Spacerowanie  mocno zaniepokoiło regionalną społeczność…

Zarządzono naradę.

Na ważnych naradach w Bezpiecznym Lesie tak bywa, że wszyscy mądrze mówią, ale nikt nic mądrego nie powie. – Naradzali się już 19 tygodni, spisano tony protokołów, zjedzono tony tartinek i małżów, wszyscy zdążyli się już pokłócić z wszystkimi, gdy nagle…

Zupełnie znienacka…

Jak grom z jasnego nieba…

Spadło na leśne grono cudowne objawienie!

Rzucili się jeden na drugiego i dalej: ściskać się, przytulać, „hosanna, hosanna” – krzyczeć na wyprzódki.

Ależ, ależ… Oni są przyjaciele!  Zupełnie dla nas niegroźni!

Po co walczyć, skoro można kochać?

Postępowe zaprzyjaźnienie, głupku!

Czyż w Bezpiecznym Lesie nam czegoś brakuje?!

Mamy nadwyżkę wszystkiego!

Nadmiar: stonóg, wijców, wieloszczetów, żuków, szczypawek, trawki, grzybków, dżdżownic, mchów i porostów – nawet zwisających z gałęzi kleszczy…

Ugościmy wizytatorów! Czym chata bogata! Oni nas polubią!

Głupiemu biada.